Op vrijdag 19 okt kwamen we via een tussenstop op Bangkok op de luchthaven van Ho Chi Min City (ook wel bekend als Saigon) te Vietnam aan. Op de luchthaven werden we als vips opgewacht en onder begeleiding van een militair voertuig met toeters en bellen naar ons hotel vervoerd. Was ook wel nodig, want van verkeersregels hebben ze hier nog nooit gehoord. Ook wanneer we het hotel uit willen gaan, staan er mensen voor ons klaar om ons naar de overkant van de weg te helpen. Anders kom je simpelweg gewoon niet naar de overkant. Jah, misschien met wat bandensporen van scooters over je heen.. Ghehe. In de avond bedachten we nog even wat geld te pinnen.. Altijd handing natuurlijk 🙂 Alleen had niemand van ons de wisselkoers van te voren bekeken. Dus niemand had enig idee hoeveel Vietnamese Dong, 1 euro
was. Dus jah, hoeveel haal je dan uit de ATM? Uiteindelijk besloten om 200.000 Vietnamese Dong er uit te halen. Dit bleek achteraf omgerekend 7 euro te zijn 🙂 De dag van aankomst bestond vooral uit registratie, organisatie en bijkomen.
20 okt zijn we uiteraard eerst begonnen met het ontbijt. Hetgeen voor mij behoorlijk karig was, aangezien ik zoals gewoonlijk weer om mijn gewicht moest denken. Om 1 uur hadden Paul (chef de equipe) en Marco (trainer/coach militair team) een technical meeting omtrent de regels met betrekking tot het toernooi. Tijdens deze meeting werd tevens de loting met betrekking tot de indeling van de poules gedaan. Martijn Merken (vereniging, tong-ill) moet zijn eerste partij tegen Pakistan uitkomen. Martijn vecht in de gewichtsklasse tot 87 kilo. Voor mij werd beslist dat ik mijn eerste partij tegen Venezuela uit moet komen. Van 16:00 uur tot 17:00 uur hadden wij een gedeelte van de trainingshal ter beschikking. Na een uurtje lekker te hebben getraind, hebben we uiteindelijk vrij weinig tot niets meer gedaan.
21 okt begon de 1e dag van het wk. Er werd gestart met “stijl”, hetgeen de allereerste keer was voor een militair wk. De voorgaande WK’s kon je alleen maar aan het onderdeel “sparring” deelnemen. Na het ontbijt hadden wij wederom een gedeelte van de trainingshal ter beschikking. Voor mij zou dit de laatste training zijn, gezien ik de 23e moet vechten. De laatste training ging lekker en heb ik met een goed gevoel af kunnen sluiten. In de middag hebben we nog even bij het toernooi gekeken. Dit was een mooie gelegenheid om te kijken wat wel en niet bestraft wordt. Al is de ene scheidsrechter strenger dan de ander. Tevens had ik de gelegenheid om even op de proefweegschaal te staan. Deze gaf echter 400 gram zwaarder dan m’n eigen meegebrachte weegschaal aan. Wat een feest! Pff. Na een deelneemster van het Franse team te hebben gesproken, werd ik al helemaal niet vrolijk. Deze vertelde dat de officiële weegschaal 700 gram zwaarder aangaf dan die van haar! De Française gaf aan dat ik haar weegschaal wel ff mocht lenen, zodat ik precies wist waar ik aan toe was… HONGER lijden dus!! 🙁 In de avond werd de openingsceremonie gehouden, wat ik best apart vond, aangezien het toernooi al was begonnen. Maar goed, na het gebruikelijke riedeltje van toespraken, waar je toch niets van verstaat, hadden ze wel mooie demo’s voorbereid. Uiteindelijk ben ik nadat mij beentjes waren gemasseerd, rond 22:00 maar naar m’n kamertje gegaan. Hier werd ik verrast door een mega kakkerlak… Gatverdamme!!! Meteen maar de hulptroepen ingeroepen en Enno (verzorger) heeft de kakkerlak voor me van kant gemaakt met coldspray 🙂 pfffiew
22 okt, de dag van de weging!!! Terwijl de mannen lekker gingen ontbijten, lunchen ben ik maar op m’n kamer gebleven omdat ik toch niets mocht hebben. Om half 2 ben ik naar de wedstrijdhal gegaan en om 3 uur was de officiële weging. 61.5 kg gaf de weegschaal aan… Yess!! Eindelijk eten 🙂 Na nog even een paar wedstrijden te hebben gezien, ben ik om half 5 maar weer terug naar de kamer gegaan. De rest van de avond heb ik alleen maar gerust en uiteraard gegeten en m’n beentjes laten masseren 🙂
22 okt, jajaja… Het is zo ver! Ik mag aan de bak. Ik heb gelukkig goed geslapen, dus ben goed uitgerust 🙂 Na de pauze was ik de eerste die aan de beurt was. De zenuwen zaten weer eens goed in mijn benen en dat was helaas te merken ook. De Geroutineerde venezolaanse, Adanys Cordero reageerde hier erg scherp op. Waardoor ik de partij helaas verloor. Maar we hadden goede hoop dat wanneer Venezuela de finale zou bereiken, ik nog een kans kreeg om om het brons te strijden. Venezuela kreeg de Chinese Hua Zhang Voor haar kiezen, welke wereldkampioene in -62 is. Venezuela verloor deze partij, dus de hoop op brons was verkeken. -62 was erg sterk vertegenwoordigd met eigenlijk alleen maar mensen, welke deel uitmaken van een nationale selectie. Hetgeen eigenlijk voor alle deelnemers gold. In totaal was -62 bezet met 10 deelnemers. Helaas pindakaas voor mij 🙁 Laten we hopen dat het Martijn morgen beter vergaat!
24 okt, D-day voor Martijn! De eerste partij moest Martijn vechten met de Pakistaan, Adil Shah. Deze partij wist Martijn goed naar zich toe te trekken. Winst voor ons 🙂 Hierna was de beurt aan de sterke Chinese deelnemer Xinwei Wang. Martijn speelde deze partij boven alle verwachting heel goed! Hij had de Chinees goed geobserveerd en gaf hem geen kans zijn eigen spel te spelen. Wederom winst voor Martijn!!!! 🙂 De derde partij was tegen de Iraniër Khodabakhshi Soi. Medhi. Een zeer sterke speler, welke uiteindelijk ook de finale won. Martijn heeft zich zeer goed verweerd tegen de Iraniër, maar kon helaas de partij niet naar zich toe kunnen trekken. Maar er was nog een kans op brons en Martijn was blessure vrij uit deze partij gekomen, dus er was een goede mogelijkheid, dat het wel eens zou kunnen gaan lukken! Om het brons moest Martijn vechten met de ervaren venuzulaan, Carlos Rivas. Martijn begon zeer sterk en kwam vrij snel op een voorsprong van 4-0. Doordat de scheidsrechter, Marco (coach, en trainer van vereniging Yoo sin) niet goed begreep, raakten we in de eerste ronde de kaart om een videoreplay aan te vragen kwijt. Uiteindelijk wist de venezolaan op een voorsprong van 8-7 te komen. In de laatste seconde wist Martijn een hoofdtreffer te maken, maar deze werd niet gezien door de scheidsrechters.. Doordat we de kaart in de eerste ronde waren kwijtgeraakt, konden we dus niet om een videoreplay vragen. Grr#%*+ en daar ging het brons… Welke eigenlijk dus gewoon voor Martijn was 🙁 dit was natuurlijk super balen!! Maar Martijn kan trots zijn op zichzelf, want ondanks diverse blessures in aanloop naar dit toernooi toe, heeft hij toch nog zon boven verwachting goed resultaat neer gezet! Aan het einde van de dag hadden we weer een ellendig lange afsluitceremonie en daarna een diner en een borrel. Het is jammer van de resultaten, maar ik kijk terug op een zeer mooie ervaring en tijd tijdens dit wk, welke ik zeker niet had willen missen!
